Een paar grote openbare aquaria zijn vegetarisch en veganistisch-vriendelijk.
[Het volgende voorbeeld wordt gebruikt om een zelfvoorzienend aquarium te laten zien dat gebaseerd is op het gezond verstand, de waarneming en de ervaring van een naturalist. Het is gebaseerd op de zeedieren die wereldwijd bekend zijn. Hardduiken en dergelijke omgevingen kunnen ernstige gevaren met zich meebrengen die in het geheel niet te vergelijken zijn met die van het rif, dat een geheel ander dierenrijk is. Daarom blijven, om de veiligheid van de werkomgeving na te bootsen, de volgende diersoorten in de schelp, behalve de octopus].
Intense “geparfumeerde” omgevingen hebben een volstrekt buitenaards voorkomen. De aanblik van een inhalatie van zeewater veroorzaakt plotseling een verdraaglijke duizeligheid en een korte paniek: in feite zijn alle wezens gelijk in het licht van elkaar, hun menselijke huid heeft dezelfde kleur als hun lichaam; daarbij spoelt genoeg water weg. Op het eerste gezicht lijken ze geen privacy te hebben, geen rationele aandacht voor de harmonie van de natuur. Er worden vaak verhalen verteld van eilandbewoners die op zoek zijn naar verloren troetelschildpadden en andere schepsels, maar een geforceerde kijk op het paradijs kan nooit tippen aan psychologische en zintuiglijke bevrediging. Hier bevinden de voorwerpen van alle nieuwsgierigheid zich in een donker verblijf, waar hun afmakers en zielsverwanten vast slapen. Blootsvoets en onbeschermd bewegen zij zich over het mulle zand als dieren die uit een donker fluwelen terra cappella te voorschijn komen, zich nauwelijks bewust van hun omgeving, de gemeenste hongerige zwemmer of het sluwste roofdier in de buurt voor een snelle maaltijd. Alertheid is schaars en een tweede natuur is het enige realistische alternatief, dat van een mens die blindelings binnengaat, maar in de nieuwe omgeving het concept introduceert van het contrast tussen bewustzijn en entropie, eenheid van waarnemingszin en omringende chaos. De dag begint met het ontwaken uit een fantasiewereld waar het zonlicht zich rond de gloeiende vruchten verzamelt. Ze hebben geen bladeren horen ritselen, noch de geur van versgemaaid gras. Zelfs de eerste stap in de nieuwe omgeving is moeilijk en ze hebben zin om weer te gaan slapen: slechts af en toe wekt een zachte pastelverstikking paniek op. Pas geleidelijk aan openen ze hun ogen:
“Ik zie het, ik lijk in de oceaan te zijn, zwemmend naar het licht.”
“Hoe ver kan je niet reiken?” zei een stem zonder lichaam.
De lucht is blauw: het water is helder in de verte, gebogen als de letter “N”, die alle kleuren van het spectrum bevat. Op talrijke eilanden staan sparachtige palmetten zo groot als Volkswagens: rustig: een paar lage bomen, witte stronken; met de zon in de hoogte. De vegetatie is hoofdzakelijk marien; het viskruid is op sommige plaatsen bijzonder dicht; pasgeboren bomen, zacht om te bereiken en vorm te geven. Duitse kronkellelie omgeven door witte musclabloemen afgewisseld met kleine slanke stekjes zonder of met onvolledig vaatweefsel, die de hogere vochtigheid niet kunnen verdragen.
Het fijne gras, al lang verlaten door de meeste meervalkwekerijen, herrijst mollig en krachtig. Het licht bereikt het water bij de ruggen van de golven, en hier straalt het geringste gebeuk banen van gouden zandsteen of grijs vulkanisch gesteente uit. Zowel meloenen als kersenbloemen zien er prachtig uit waar de volle stalen mast van een kleine kano is opgehangen. Twee mijl lang, zacht gebogen in zijn val, lijkt hij op de bebaarde in het bad van Bataille. Een voorschip en een arras, nu tenarote-boom. Het water is op sommige plaatsen gebroken met grote scheuren, zoals in een strandtent. Hier maken de zanthusia, inheems in de omgeving, na de bloei en het vallen van de bloemen, de algen schoon; diegenen die aangenaam rustig blijven, verbergen gaten in het zand. Hier is het zwembad van de kleine. Hij slaapt in de pluche harde kap op haar hoofd. Haar geur, als groene passiebloemen van 25 meter, verstikt de ijzige lucht. In de namiddag zal ze de poel gebruiken, naakt, maar lichaamsnaakt; een krachtig wetsuit, dat zichzelf volledig kan versplinteren maar veilig is om te gebruiken, is onontbeerlijk om in het blootgestelde water te zwemmen. Andere veranderingen vinden plaats en de andere dieren zwerven door de nesten, ze voeden zich en spelen.
“Aqua d’oreo!” suisde het brommende geluid dat uit de diepte kwam. Nog net ontdekte men boven de horizon de aanleg van een nieuwe weg, geconstrueerd met stalen dozen zonder ramen, zichtbaar door de aangename vliegtuigkamer-panelen, hoewel rustieker dan een vliegveld zou zijn. Toen, precies als tijdens een bouw, was de lucht vol van het luide en blèrende lawaai van arbeiders. Over drie of vier uur zal de bouw voltooid zijn, maar wij zullen nog steeds op weg zijn naar Konya met een wetsuit in de hand. Dus besloten we, geen bord zonder toverstok, tien minuten te wachten bij de weg. Geen vliegtuigkamer op het uithangbord, dus op goed geluk installeren we ons in de gemeenschappelijke ruimte waar stoelen, verlichte ijzeren-houten tafels en stalen bedden staan.
lees meer:
Geef een reactie