Als een opzichter of opzichter oproept…
Om het proces van begin tot eind te beschrijven moeten wij proberen onze gedachten over deze dingen te vereenvoudigen en vooral te benadrukken dat het belangrijkste proces (waarvan de sleutel tot het leven van een onderneming de productie is — iets vervaardigen of maken — en van de productie is de persoon die het ding maakt); het laatste is slechts één aspect van het proces. Ik zou willen benadrukken dat veiligheid geen belasting is, veiligheid wordt absoluut als een goede zaak beschouwd, maar zelfs als mensen zwaar gewond raken of sterven betekent dat niet dat de hele ontwikkeling of productie van het product wordt beëindigd (of dat de kosten van het product worden verhoogd — met de dood van de arbeider is dat tot een bepaalde grens, deze grens stijgt als functie van de ervaring). Maar veiligheid en materiaalkosten zijn aantrekkelijk wanneer een persoon gewond raakt/sterft, dus veiligheidscultuur is een goede motivatie en drijfveer voor de arbeider om wat meer te doen. Als een bedrijf ook hoopt de gezondheid van de werknemer op peil te houden en ziekte te voorkomen als hij aan het werk blijft, is de veiligheidscultuur waarschijnlijk vervelend voor andere mensen! In dat geval moet een veiligheidscultuur worden gezien als een veiligheidsbeleid tegen gezondheid of ziekte.
Het is een gegeven dat wij als consequentialistische maatschappij ons niet moeten beperken of immuniseren tegen risicovolle activiteiten. De niet-controversiële kennis die wij allen hebben dat het betreden van bijvoorbeeld een arena met aaseters beter zou zijn als er giftige stoffen in het spel zijn, is goed genoeg voor ons. Er zijn veiligheidsmaatregelen, maar er zijn ook genoeg duurzame technologieën, om ervoor te zorgen dat het risico wordt weggenomen, tijdens de menselijke discussies in veiligheid.
Het belang van veiligheid voor de productie blijkt duidelijk wanneer men moeilijke bewerkingen gaat ontdekken, d.w.z. hoogtechnologische bewerkingen. Een productielijn mag niet vatbaar zijn voor ongelukken als gevolg van wind, obstakels, bacteriën, vijandige mensen, enz. Dergelijke dingen zijn gemakkelijk en intens te begrijpen en u moet beseffen dat zij de productie waarschijnlijk zwaar zouden beïnvloeden op een manier die best vermeden kan worden. Daarom moet u een register bijhouden en alle risico’s registreren terwijl u ze beoefent. Elke inspanning in de productielijn moet dergelijke controles doorstaan en een verslag maken van de geschiedenis voor en na die inspanning; maar het punt is dat we een veiligheidscultuur moeten hebben voor de hele productiecyclus, het hele productieproces.
Er zijn de belangrijkste veiligheidscontroles en -vereisten en ook de belangrijkste cultuur om deze te bevorderen en na te leven, d.w.z. een organisatorische en individuele veiligheidscultuur.
Veiligheid gaat niet over regels en procedures, veiligheid gaat over menselijke handelingen (veiligheidscultuur). Regels maken dingen alleen maar voorspelbaar. En procedures zijn voor mensen met een enkele taak en bedoeling. Hoewel beide gericht zijn op het gemakkelijker maken van dingen, is dit niet het hele verhaal.
De traditie om veiligheid te zien als een vereiste voor productie is zeer wijdverbreid. Deze traditie heeft geleid tot het systeem van regels “die ervoor zorgen dat je het niet verpest”. Deze traditie, om technologische bedrijven een veiligheidscultuur op te leggen, heeft sinds de ontwikkeling van de automobiel in de jaren 1900 de belangstelling gewekt van de oude industriële waarden. In de vorige eeuw hebben moderne managers, die bijvoorbeeld in de jaren zeventig begonnen te beseffen dat de productie hoge kosten en grote risico’s met zich meebracht, de situatie willen rechtzetten door hun relevante procedures en verkeersregels ter voorkoming van gevaren op te stellen.
Vandaag de dag, meer dan vandaag, is de verwarring van baan en werkplek niet voldoende om ongevallen te vermijden, het is een te groot risico. Arbeidsveiligheid is de maatstaf ( van veiligheid ) van de veiligheidscultuur van een organisatie. De arbeidsveiligheidscultuur stijgt punt voor punt binnen zijn juiste context van systeemveiligheid. Het lijdt geen twijfel dat gezond verstand een zeer belangrijke rol speelt in de veiligheid daar, evenals een aanzienlijke hoeveelheid opleiding en ervaring. In grootschalige industriële eigendommen is de zorg voor de veiligheid een gevolg van de veiligheidscultuur van de organisatie, uniek voor het werk aan huis. U moet zich alleen zorgen willen maken over het proces tijdens een bepaald werk aan huis.
De rol van de praktijk is om ons allemaal veilig te maken.
Bij het invoeren van een veiligheidscultuur is het eerste wat je moet doen het creëren van praktijk. Wanneer een nieuw veiligheidsprincipe wordt ingevoerd, is een planningssessie met belangstellenden zeer belangrijk en belangrijk om niet uit te gaan van waardeloze procedures en het elimineren van niet normale procedures. Als je dat van binnenuit doet, denk ik dat dit een goede manier is om de principes niet toe te passen en ervoor te zorgen dat ze worden geïnterpreteerd als deel van de eigen cultuur, zonder dat er een gevaarmoment ontstaat. Om de training niet de hele tijd te doden, denk ik dat dat het gekwetste levend zal houden. Ook als je al een sleutel bent, is een harmonisatiekamer in de zoektocht om een ‘sleutel’ te worden heel belangrijk om deze dingen te analyseren en te interpreteren, anders heb je echt geen veiligheidscultuur zonder te streven naar een veilige werkomgeving.
Geef een reactie